Η έκτρωση από την άποψη ενός Νευρολόγου

 

   Θ' αναρωτιέται κανείς και δικαίως, τι έχει να γράψει ένας νευρολόγος σε μία στήλη αυτής της ιστοσελίδας*. Πράγματι, ένας γυναικολόγος, ένας ψυχίατρος ίσως, αλλά ο νευρολόγος τι θα είχε να γράψει;
  
Το μόνο που έχω να καταθέσω είναι κάποιες προσωπικές εμπειρίες από ασθενείς μου. Αλλά τι σχέση μπορεί να έχουν οι ασθενείς ενός νευρολόγου με την κύηση ή με την διακοπή κύησης; 
Το νευρολόγο συχνά επισκέπτονται ασθενείς με κεφαλαλγίες, ιλίγγους, αίσθημα ζάλης, άγχος, έντονο στρες, ευσυγκινησία, εύκολη στενοχώρια, διαταραχές ύπνου, εφιάλτες. 
   Είναι σημαντικό στη διαγνωστική προσέγγιση, ο ιατρός να δείξει πραγματικό ενδιαφέρον για τον ασθενή, εν προκειμένω την ασθενή, να πάρει ένα λεπτομερές ιστορικό που θα αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο για τη διάγνωση και να μην αρκεστεί μόνο στην κλινική εξέταση, τις εργαστηριακές εξετάσεις και την εμπειρία του. 
   Προ ετών, ρώτησα μια ασθενή μου, ηλικίας γύρω στα 35, με κεφαλαλγίες τάσεως και αρνητική τη νευρολογική εξέταση και τον πλήρη εργαστηριακό έλεγχο, αν έχει προβλήματα με τον ύπνο της (αν κοιμάται καλά). Ως γνωστό, όταν κάποιος δεν κοιμάται καλά, την επομένη ημέρα, εκτός του ότι μπορεί να είναι άκεφος και κουρασμένος, συχνά αναφέρει δυσκολία στη συγκέντρωση και την εργασία του, κεφαλαλγίες, επεισόδια ζάλης, ακόμα και λιποθυμικά επεισόδια μπορεί να του συμβούν, αν οι διαταραχές ύπνου χρονίζουν.Ρώτησα, λοιπόν, την ασθενή μου για τον ύπνο της και με εξέπληξε με την απάντηση της. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί για πολλά βράδια, επειδή κάθε βράδυ έβλεπε τον ίδιο εφιάλτη. Μου εξήγησε ότι είχε προηγηθεί μια διακοπή κύησης και έκτοτε, κάθε βράδυ, έβλεπε ένα μωρό (το μωρό της), να χάνεται σ΄ ένα απύθμενο πηγάδι και να της φωνάζει : "Μαμά, μη μ' αφήνεις"! Η συγκεκριμένη ασθενής είχε πληγωθεί πολύ από αυτό το γεγονός (της έκτρωσης) και η ζωή της, κυριολεκτικά, είχε αλλάξει δραματικά.
  

 
Μια άλλη ασθενής, γύρω στα 60, που μ' επισκέφθηκε για κεφαλαλγίες και άτυπες αιμωδίες, έντονο άγχος και κατάθλιψη, μου ανέφερε με πολλή θλίψη ότι είχε προβεί σε μια έκτρωση. Τα ψυχολογικά της προβλήματα ξεκίνησαν όταν γέννησε το επόμενο παιδί της, που δεν μπορούσε (ψυχολογικά) να το θηλάσει, γιατί εκείνη την ώρα σκεπτόταν και θυμόταν το παιδί που "έχασε".
   Προ μηνών, μια αρκετά μεγαλύτερη σε ηλικία ασθενής, γύρω στα 75, μ' επισκέφθηκε λόγω κεφαλαλγιών και επεισοδίων ζάλης. Ρωτώντας την για το γυναικολογικό της ιστορικό, μου αποκάλυψε ότι είχε κάνει πολλές εκτρώσεις. Στη συζήτηση μου μίλησε για 17 εκτρώσεις, αλλά έδειχνε να μην είχε καταλάβει τις πράξεις της, ούτε συμμεριζόταν ότι μπορεί να συσχετίζονται τα συμπτώματα της με το γυναικολογικό της ιστορικό. Τη ρώτησα, αν σ' αυτά τα παιδιά που χάθηκαν ήταν και ο γιος της, που του είχε αδυναμία, τι θα έκανε και ένιωσε μια μεγάλη συντριβή. Όταν τη ρώτησα επίσης, πώς θα αισθανόταν αν άκουγε στις ειδήσεις ότι σκοτώθηκαν σε τροχαίο δυστύχημα 17 παιδιά που πήγαιναν σχολική εκδρομή, έδειξε ότι συγκλονίστηκε. 
   Βέβαια, ο ρόλος του νευρολόγου δεν είναι να συγκλονιστεί η ασθενής αλλά να θεραπευτεί. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, η θεραπεία δεν είναι αναλγητικά, αντικαταθλιπτικά, αγχολυτικά ή  υπνωτικά, που μπορεί για ένα μικρό διάστημα να απαλύνουν τα συμπτώματα, ή καλύτερα, να κουκουλώσουν το πρόβλημα. Η πραγματική θεραπεία είναι να νιώσει η ασθενής την ανάγκη της μετάνοιας και ν' αναζητήσει τη συγχώρεση από το Θεό, μέσω του πνευματικού. Η ελπίδα και η πεποίθηση της συγχώρεσης είναι που απαλύνει τις πληγές που αφήνει μια έκτρωση και τις αναφέρουμε συνοπτικά ως μετεκτρωτικό σύνδρομο. 
  

 
Καλύτερα πάντως, να μην μπει μια γυναίκα στο φαύλο κύκλο του μετεκτρωτικού συνδρόμου, αποφεύγοντας την άμβλωση, δίνοντας την ευκαιρία στο παιδάκι της να δει το φως της ζωής και να μην υποκύψει σε πιέσεις συγγενών, της κοινωνίας, ενοχές ή φόβους.  
   Θυμάμαι, προ ετών, την περίπτωση μιας ασθενούς μου με σκλήρυνση κατά πλάκας υπό θεραπεία με ιντερφερόνη-Β, μητέρα ήδη δύο παιδιών, η οποία βρέθηκε στα επείγοντα ενός νοσοκομείου με εμέτους και διαγνώσθηκε ότι ήταν έγκυος. Λίγες μέρες μετά μου ζήτησε τηλεφωνικά ένα έκτακτο ραντεβού. Έτσι κι έγινε. Μ' ενημέρωσε ότι από το φόβο της μήπως πάθει κάτι το παιδί από τη θεραπεία της, την επομένη ημέρα θα επισκεπτόταν τη γυναικολόγο της για απόξεση. Συζητήσαμε αρκετά περί του θέματος, ότι δεν είχε σοβαρές πιθανότητες να γεννήσει ένα άρρωστο παιδί, πήρε θάρρος και "κράτησε" το παιδάκι της. Και ώ του θαύματος! Το παιδάκι της αυτό, το 3ο της, είναι το πιο υγιές και χαριτωμένο από τα τρία. Και τι τραγική, παρολίγον, ειρωνεία! Προ ολίγων ημερών (Οκτώβριος 2019), η θεραπεία της πολλαπλής σκλήρυνσης με ιντερφερόνη-Β πήρε ένδειξη και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Θα μπορούσε η ασθενής αυτή να έχει χἀσει αυτό το χαριτωμένο παιδάκι...! 
   Ἐνα ἐμβρυο, ένα κύημα, ένα νεογνό, ένα βρέφος, ένα παιδί είναι ο άνθρωπος που εμπιστεύεται ο Θεός στους γονείς του (που τους αναδεικνύει σε συνδημιουργούς) και που, αν θέλει ο Θεός - και το αφήσουν οι γονείς του να ζήσει -, μπορεί να μεγαλουργήσει, μπορεί να γράψει ιστορία, μπορεί ν' αλλάξει την Ιστορία....!

* : δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Κινήματος "Αφήστε με να ζήσω"-www.afistemenaziso.gr

Πηγή :
Περιοδικό "Ελληνορθόδοξη πολύτεκνη οικογένεια" τεύχος 164/2019 (σελ. 20-21)