Τα παράδοξα (και παράλογα;) της πρότασης νόμου για αποποινικοποίηση των εκτρώσεων

Ρίχνοντας κανείς μια απλή κριτική ματιά στο όλο θέμα της πρότασης νόμου για αποποινικοποίηση των εκτρώσεων, εύκολα διαπιστώνει αρκετά παράδοξα που σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χαρακτηριστούν και παράλογα.

1) Η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού συμφώνησε με την πρόταση νόμου για     αποποινικοποίηση των εκτρώσεων, σύμφωνα με την οποία η έγκυος μπορεί, χωρίς καμμιά απολύτως προϋπόθεση, να προχωρήσει σε έκτρωση όταν το έμβρυο βρίσκεται σε ηλικία μέχρι 12 εβδομάδων, ενώ στις περιπτώσεις βιασμού και αιμομιξίας το όριο είναι οι 19 εβδομάδες κύησης. Σύμφωνα με τον νόμο για την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή (69/2015 και τροποποιητικοί) το έμβρυο είναι παιδί. Τα δικαιώματα ποιου παιδιού προστατεύει ακριβώς η Επίτροπος όταν συμφωνεί να φονεύεται το έμβρυο;

 

2) Σύμφωνα με δηλώσεις εμπλεκομένων σε τηλεοπτική εκπομπή, πρώτα προωθούν την αλλαγή του    νόμου που αποποινικοποιεί τις εκτρώσεις και αργότερα θα νομοθετήσουν για την συμβουλευτική της γυναίκας πριν τον τερματισμό της κύησης.  Έβαλαν δηλαδή την άμαξα μπροστά από τον αμαξάρη. Μήπως έπρεπε να γίνουν ανάποδα τα πράγματα;

 

3) Πάλιν σύμφωνα με δηλώσεις εμπλεκομένων, το χρονικό όριο των 12 εβδομάδων για τον τερματισμό της ζωής του εμβρύου τέθηκε βάσει επιστημονικών κριτηρίων, ότι η ανθρώπινη ύπαρξη αρχίζει μετά τις 12 εβδομάδες. Επομένως, στις περιπτώσεις βιασμού και αιμομιξίας, όπου η ίδια πρόταση νόμου θέτει το όριο των 19 εβδομάδων για την έκτρωση, πρόκειται για φόνο, για την αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής, ακόμα και σύμφωνα με τον δικό τους ορισμό για την έναρξη της ανθρώπινης ζωής.

4) Σύμφωνα με τον όρκο που δίνουν οι ιατροί, δεν τους επιτρέπεται να διενεργήσουν έκτρωση. Αν δίνουν τον όρκο του Ιπποκράτη, αυτός λέει "να μη δώσω ποτέ σε γυναίκα φάρμακο για να αποβάλει". Αν δε, δίνουν τον σύγχρονο όρκο, λένε "Να περιβάλω με πλήρη σεβασμό την   ανθρώπινη ζωή και να μη χρησιμοποιήσω τις ιατρικές μου γνώσεις εναντίον της ανθρωπότητας". Με την νέα πρόταση νόμου θα διενεργούν εκτρώσεις παραβαίνονατς τον όρκο τους και μάλιστα νόμιμα.

5) Πώς είναι δυνατόν ένας γιατρός στην μια περίπτωση να διενεργεί φόνο (σύμφωνα με την επιθυμία της μητέρας) και στην άλλη περίπτωση να κάνει ότι είναι ιατρικώς δυνατόν ὠστε να εξελιχθεί ομαλά μια άλλη εγκυμοσύνη και να υποβοηθήσει την γέννηση παιδιού (και πάλιν σύμφωνα με την επιθυμία της μητέρας- της ίδιας ή μιας άλλης);

6) Από τη μια νομοθετούν την παρένθετη μητρότητα για να "υποβοηθήσουν" την τεκνοποίηση ζευγαριών που δυσκολεύονται να κυοφορήσουν και από την άλλη νομοθετούν την θανάτωση "ανεπιθύμητων" εμβρύων.

7) Από τη μια ξοδεύονται ποσά (και μάλιστα υπέρογκα) για την εξωσωματική γονιμοποίηση και από την άλλη ξοδεύονται ποσά για τον φόνο "ανεπιθύμητων" εμβρύων.

8) Από τη μια η κυβέρνηση επιχορηγεί την εξωσωματική γονιμοποίηση και από την άλλη θα επιχορηγεί την έκτρωση (στα δημόσια νοσηλευτήρια) με τον νέο νόμο.

9) Πολίτες που διαφωνούν κάθετα με τις εκτρώσεις, θα εξαναγκάζονται να συνεισφέρουν στην διενέργεια φόνων-εκτρώσεων στα κρατικά νοσηλευτήρια, μέσω των φόρων που καταβάλλουν στο κράτος.